what a day!!!

1. Huh. Hari ini merupakan hari yang penat buat saya. Petang tadi saya sekeluarga pergi ke Bangsar Village. Tidak saya sangka bahawa Bangsar Village telah membesarkan bangunannya. Boleh tahan lawa la.hehe.. Saya sekeluarga melihat kedai2 yang ada di situ.(tukar bhse la ek.x biasa la wat masa ni.hihi..) Pergh..brg2 kt dlm kedai2 tu saaanggatt mahal.. Rasa mcm nak terjelir lidah ni.. Tapi barang2 kt sana lawa2.. Cuma terlampau mahal untuk org spt sy..eheh.. Yelah kate bru habis skola.. mane ade keje..heheh.. boleh dikatakn kitowg g sana hny utk mencuci mate di hari minggu @ brisk walking.. Ade 1 masa tu.. Sedang saya seronok berjalan dengan kakak kesayangan(=P) ayah saya berkata bahawa dia telah berjumpa dgn Khai.. Alah Khai Af tu..saya dan akak berasa agak terkejut lalu bertanya kpdnya dimanakah orgnya? lalu ayh saya berkata "itu..tu hah!!x nmpk ker?" sy berasa pelik kerana pada waktu itu ada seorg lelaki yang agak berumur keluar dari sebuah kedai. Lalu sy berfikir adakah ayah saya ingin mempermainkan saya? saya sudah mula berasa geram. akak juge begitu kot..huhu..namun ayah cube juga meyakinkan kami berdua bhwa dia telah terserempak dengan Khai. Kami masih mencari-cari dimanakah orgnya. Lalu adik sy, Mahira, menunjukkan sesuatu ke arah sebuah kedai, lalu saya ternampak la Khai. Memang betul ade Khai pun.. tapi.. bukan org nye. hanya namanya sahaja.rupanya kedai tu yang bernama Khai. Mula2 rasa geram la jugak sebab beria-ia benar ckp dpt jumpa dengan Khai.memang betul la dah jumpa..heh..Pastu kami pun teruskan la perjalanan yang sudah tergendala sebentar tadi.lepas tu kami pergi ke 1 kedai yg dnamakan MPH.pergh bau dalam kedai tu wanggii sgt.terlebih wangi sampai x sanggup nak duduk lama2 dlm tu.(opposite ok.means busuk!!) Itulah kali pertama saya pernah masuk ke kedai buku yang sangat wangi.fuh..terus kitorg keluar dri kedai tu. Mse kitorg syok2 jln, kitorg terdgr sebuah lagu yg amt asyik didgr oleh telinga ni..cewah.. Tapi memang betul pun.. Best sgt.. nak tau ape? Ade org buta @istimewa sedang bermain piano dengan begitu lembut sekali jari jemarinya..hehe.. ayah sy sangat terpegun..malah kami semua berhenti di situ untuk melihat die bermain piano selama beberapa minit. Agak lama la..hee~ Selepas itu kami pergi la mkn kt Madam Kwan's. nak tau? Itulah kali pertama kami semua order makanan yang sama iaitu Char Kuew Teow(mcm ntah eja.da lpe.) dan juga Ice Kacang @ ABC. Kemudian 1 lgi insiden telah berlaku. Ade seorg mak cik dtg dan duduk di salah 1 kerusi di restoran itu. Saya berasa sungguh kasihan melihat mak cik itu. Hari sudah hujan. Makin saya bertambah kasihan dan memikirkan bagaimana die hendak pulang. Ayah dan mak sy telah menghulurkan RM20 untuk diberikan kepada mak cik itu kpd sy.lps makan kitorg msuk blik bangsar village. pas tu adek saya nih ckp nak sgt makan pretzel kt Auntie Anne's. Ayh sy bg la duit suruh die beli due.1 lgi utk adek sy. Masalah nye skng die pula x nak pergi beli dan tetibe je menangis. Ayh sy suruh sy dan akak tggu die sementera ayh dan mk saya pergi ke tempat lain.kami pun tunggu la die.tpi die x beli2 pun.. Rasa menyampah sudah mula menyulubungi diri ini lalu sy memanggil adek sy lgi sorg, Adina, utk pergi membelinya. U know what? Adina lgi bgs. Die memberanikan diri utk pergi membeli pretzel itu..pergh sy bangga r ngan die.bygkan baru darjah 4 dah berani pergi beli sendiri. Si Mahira tu pulak gile pengecut.kisah die x habis di situ je. Semasa kami semua ingin bjumpa dgn ayh, Mahira tidak ingin turut serta malah menendang sy dikhalayak ramai semasa sy cuba utk memujuknya. Dalam hati ni hanya tuhan je tau bagaimana perasaan saya ketika itu. Lalu sy pergi meninggalkannya. Part yg sy nk gelakknye..ingtkn die mmg x nk ikut.tpi apabila sy sudah hilang di pandangn matanye die segera mengikuti kami sekeluarga dari belakang dgn jarak yg sgt jauh. Saat itu saya rasa nk tergelak melihat gayanya yg lagaknya seperti tahu ke mana hendak dituju walaupun sebenarnya x tahu langsung..hahaha. Dia siap dimarahi oleh ayah saya lagi. Kami semua pun balik. cerita ni x habis lagi. Semasa di dalam kereta die duduk bersila dan menyebabkan sy, akak, dan Adina kesempitan ruang yg teramat sangat seperti sardin yg terlampau penuh di dalam tin..haha. Sabar je la. Kalau ikutkan saya mahu saja saya wrestling dengan die dlm kereta tu. Tapi disabarkan saja..fuhh..kisah die berakhir di situ. sy juga sudah penat menaip.byk sungguh sy tulis kali ni.x pe..At least sy telah meluahkn isi hati sy yg dipendam pda hari ini seperti jeruk di dalam balang(peribahasa sndiri)..hehe.lupe nk ckp nama akak sy ialah Amni.ok bye..